در سال‌های اخیر، موضوع راهبری شرکتی به عنوان یکی از مباحث مهم، مورد توجه قرار گرفته است. امروزه نتایج عملکرد شرکت‌ها منافع گروه کثیری از آحاد جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. برای بررسی رابطه میان شاخص‌های راهبری شرکتی و معیارهای ارزیابی عملکرد پژوهش‌هایی در ایران انجام شده است. اما همچنان نتیجه واحدی در این مورد حاصل نشده است. به نظر می‌رسد که سطح ارزش آفرینی یک شرکت به لحاظ اعتبار و ارزشی که برای شرکت فراهم می‌آورد، می‌تواند به عنوان یک عامل مؤثر در ارتباط میان راهبری شرکتی و عملکرد، رفتار نماید. لذا در این پژوهش علاوه بر بررسی ارتباط میان شاخص‌های راهبری شرکتی و عملکرد شرکت‌های نمونه، از میان این شرکت‌ها، شرکت‌های ارزش آفرین با توجه به معیار ارزش افزوده بازار انتخاب شده و فرضیات پژوهش در این نمونه شرکت‌ها نیز مورد آزمون قرار گرفتند و نتایج حاصل به صورت مقایسه ای ارائه شده است. این فرضیه ضمنی وجود دارد که نتایج حاصل از شرکت‌های ارزش آفرین مشابهت بیشتری با نتایج حاصل در کشورهای توسعه یافته داشته باشد و یکی از دلایل تفاوت نتایج پژوهش‌های مختلف وجود نمونه های متفاوت از نظر ارزش آفرینی شرکت‌ها باشد. برای ارزیابی عملکرد در این پژوهش از بازده دارایی‌ها استفاده شده است. شاخص‌های راهبری شرکتی شامل، ساختار هیئت مدیره، سهامداران نهادی و تمرکز مالکیت است. نتایج حاصل شده در نمونه شرکت‌های ارزش آفرین غالبأ مطابق با تئوری‌های مطرح است، اما در نمونهی دیگر شرکت‌ها نتایج متفاوتی مشاهده شده است، بنابراین می‌توان نتیجه گرفت، که ارزش آفرینی شرکت‌ها یکی از عوامل مؤثر در تعیین نوع ارتباط معیارهای ارزیابی عملکرد و شاخص‌های راهبری شرکتی می‌باشد
)